گزارش و عکس از: تانیش نیوز/ بهزاد خیاط شایان
شهر بی در و پیکر چیست؟ شهری که وقتی برای شهروندانش مشکلی پیش می آید هیچ کس گردن نمی گیرد. حتی اگر صد تا دلیل بیاری و مدارک و مستندات هم ارائه کنی آن قدر طولش می دهند تا مدعی از طلا بودن پشیمان شود و فرار را بر قرار ترجیح دهد.
حدود دو سال است قسمتی از پیاده راه سه راه لاله زار به طرف خیابان خیام با بتن های بزرگ برای عبور عابرین پیاده بسته شده است و مردم هر روز برای عبور از پیاده رو یا از خیابان که خط ویژه بوده و خطر جانی برایشان دارد عبور می کنند و یا با یک چرخش کوتاه به پیاده رو باز می گردند در این جاست که این بتن های سیمانی معنی و مفهوم خود را از دست می دهند چرا که اگر پیاده راه برای عابرین خطرناک است چرا دو سال است اقدامی نشده و اگر خطرندارد آن بتن ها در آن مسیر چه می کنند.
این سئوالات باعث شد تا علت را از همسایه ها و کسبه جویا شویم. پرسیدن علت همان و ترکیدن بغض همسایه ها همان. گویا دو سال پیش چندین خانه در خیابان خیام و ابتدای سه راه لاله زار به علت حفاری های زیر زمینی مترو نشست کرده و برخی از خانه ها تخلیه و صاحبانشان مستاجری را بر سکونت در خانه هایی که هر لحظه امکان ریزش دارد ترجیح داده اند.
با پرس و جو چند مالک را پیدا می کنیم. وقتی می فهمند خبرنگاریم داغ دلشان تازه می شود و قرار بازدید از خانه را که می گذاریم صاحبخانه ها زودتر از موعد دم در خانه هایشان منتظرمان می شوند.
ابتدا وارد خانه ای در نبش سه راه لاله زار می شویم. خانه ای مخروبه که گویا زلزله چند ریشتری این خانه را ویران کرده است. علیرغم این که سقف فرو ریخته و دیوارها ترک برداشته است وسایلی از خانه در اتاق ها مانده و شبیه جنگ زده هاست.
آقای علی حاجی زادگان مالک ساختمان در گفتگو با خبرنگار تانیش می گوید: از سال ۹۶ به سازمان مترو اعلام کردیم که این ساختمان ها نشست کرده و قابل سکونت نیستند اما با بی توجهی مسئولین سازمان روبرو شدیم و رفت و آمدمان هم بی نتیجه بود بنابراین چون خطر جانی ساکنان خانه را تهدید می کرد مجبور به ترک خانه و زندگی خود شدیم و اکنون دو سال است مستاجریم.
وی افزود: وقتی عمق ترک ها بیشتر شد حکم تخلیه برای ساختمان هم صادر شد و اکنون مجبور به ساخت و ساز هستیم اما متاسفانه علیرغم این که شهردار تبریز و منطقه ۴ و تمامی مسئولین مربوطه اعم از مدیریت بحران و استانداری و سازمان ها در جریان هستند هیچ سازمان و نهادی حاضر نیست خسارت بدهد و حتی شهرداری هم صدور پروانه را رایگان نمی کند.
ترک خوردگی و نشست خانه به قدری زیاد است که به همراه عکاس تانیش زودتر خانه را ترک می کنیم.
آقای محمدرضا خلیجی اسکویی هم دومین متضرر نشست زمین براثر حفاری های مترو است که توانستیم با وی گفتگو کنیم.
وی که درب خانه را برایمان باز می کند با چادر مسافرتی دم درب روبرو می شویم. وقتی علت وجود چادر را دم در می پرسیم می گوید: دو سال است که خانه را ترک کرده و خانه ای کوچک اجاره کرده ایم اما چون منزل استیجاری کوچک است بسیاری از وسایل خانه زیر گرد و خاک مانده است.
وارد خانه می شویم دیوارها ترک برداشته و سقف اتاق ها فرو ریخته و لحاف و تشک و حتی فرش ها و لوازم خانه را خاک گرفته است.
آقای خلیجی می گوید: همه مسئولین مربوطه در جریان هستند حتی به استاندار مرحوم دکتر رحمتی نیز نامه نوشته بودیم که به ستاد بحران ارجاع داده بودند و سازمان زمین شناسی هم صراحتا بعد از بررسی اعلام کرد که این نشست ها در اثر حفاری های زیرزمینی اتفاق افتاده است.
وی افزود: بعد از تایید سازمان زمین شناسی و دستور دادستان تبریز مبنی بر پیگیری موضوع مقرر شد سازمان مترو برایمان خانه ای اجاره کند اما این اتفاق هم نیفتاد و تاکنون نه خسارت داده اند و نه تکلیفمان را مشخص کرده اند و حتی وقت دادرسی هم برای شکایتمان نداده اند.
در یکی از این طبقات که برادر آقای خلیجی زندگی می کند و معلول بوده و تحت حمایت بهزیستی استان است مجبور شده بسیاری از روزها را در این خانه پرخطر زندگی کند.
این مالکان از دادستان و شهرداری خواستار رسیدگی و تعیین تکلیف وضعیتشان شدند.
امید است بالاخره یکی از مسئولین خطایش را گردن بگیرد و احقاق حق شود.
