یادداشت از: محمدرضا ایازی کارشناس ارشد علوم سیاسی
در ماه خرداد، تاریخ ایران بار دیگر شاهد روزهای پر التهاب و عبرت‌آموزی بود؛ روزهایی که خون انسان‌های بی‌گناه در اثر حملات ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی و همراهی برخی کشورها ریخته شد.
این حملات، نتیجه سیاست‌های خطا و بلندپروازی‌های کشوری است که با حمایت غرب، سودای سلطه و تضعیف منطقه را در سر می‌پرورانند، چنین اقداماتی نه تنها امنیت ملی ایران را به خطر می‌اندازد، بلکه نشان می‌دهد که تئوری‌های توطئه و حدس و گمان‌ها، بهانه‌ای است برای توجیه اقداماتی ناپسند و مخرب در سطح بین‌المللی.
… در این میان، انسان‌های شریف و غیرتمند ایران با وجود تمامی مشکلات، هرگز حملات دشمنان را بی‌پاسخ نگذاشتند و نشان دادند که آن‌ها هنوز هم در حفاظت از سرزمین‌شان مصمم هستند جان می می دهند اما ایران را هرگز!.ولی تاسف بار و غم‌انگیزتر از همه، نقش بعضی خیانت‌کاران داخلی است؛ افرادی که با وطن‌فروشی و همکاری با دشمن، به جای حمایت از کشور، خیانت به آن کردند. این افراد با فروختن شرف و ناموس خود، به قیمت ناچیز، نشان دادند که مفهوم وطن برایشان بی‌ارزش است. در حقیقت، ارزش وطن با ارزش ناموس هر فرد، برابر است و قطع یقین وطن فروشان فاقد آن هستند.
در فضای سیاسی و امنیتی کشورمان، شاهد رفتارهایی هستیم که تنها می‌توان آن را نشان از ضعف و ناتوانی برخی افراد داخلی و خارجی دانست. فردی که خود را شاهزاده می‌نامید و در واقع نشان داد که تا چه حد بی‌عنصر و بی‌خاصیت است، این نالایق نه تنها با وطن‌فروشی، بلکه با خیانت‌هایی عجیب، تاریخ ایران را تلخ‌تر کرد. او نشان داد که از یک فرد عادی و بی‌سواد نیز شاید نمی‌توان چنین رفتاری را مشاهده کرد. چه برسد به اینکه چنین فردی در بزنگاه‌های حساس کشور به زعم خودنقش بازی کند.
در کنار این خیانت‌ها، تعداد قابل توجهی از هموطنان داخلی به قیمت کم ارزش، در یاری با دشمنان خارجی همکاری کردند. آنان با کمک فناوری‌های نوین، از جمله ریزپرنده‌ها، آسمان کشورمان را ناامن کردند و عملیات ترور و جنایت‌های زیادی را رقم زدند. این افراد، خیانت‌های بزرگی در مقیاس داخلی مرتکب شدند و باید به شدت با آن‌ها برخورد کرد؛ چه در داخل کشور و چه در مجامع بین‌المللی، محکومیت و مجازات دقیق برای آنان لازم است و باید به افکار عمومی اطلاع‌رسانی صحیح صورت گیرد.
اما مسأله مهم‌تر، ورود میلیون‌ها فرد فاقد هویت و غیرمجاز از کشورهای همسایه است که بی‌قانونی و نبود کنترل صحیح، امنیت ملی کشور را در معرض خطر قرار داده است. برخورد با عوامل این فرآیند، چه داخلی و چه خارجی، وظیفه مسؤولان و نهادهای امنیتی است و باید قاطعانه و با به کارگیری همه امکانات، این موضوع حل و فصل شود.
در همین حال، توجه باید داشت کشوری که ده‌ها هزار کلاهک هسته‌ای و بمب‌های کشتار جمعی در اختیار دارد، چگونه اجازه می‌دهد به خاطر حدس و گمان و انگیزه‌های سیاسی، تاسیسات صلح‌آمیز و زیرساخت‌های حیاتی کشورمان را هدف حملات قرار گیرد؟ این تناقض نشان می‌دهد که چه بازی‌های خطرناکی در سطح بین‌المللی در جریان است و چه قدرت‌های پوشالی در پشت پرده عملیات‌های مخرب خود را دنبال می‌کنند.
جهان باید هشدار دهد و با قاطعیت به مقابله با این بازی‌های مخرب برخیزد، چرا که امنیت یک کشور نمی‌تواند بازیچه دست توطئه‌گران و زورگویان باشد.
در پایان، باید گفت که حفظ امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران عزیز، نیازمند اتحاد، آگاهی و هوشیاری است. باید هرگونه خیانت داخلی و خارجی را آشکار و مجازات کنیم تا عبرتی باشد برای همه کسانی که قصد آسیب زدن به این ملت بزرگ دارند.
تنها با وحدت و همبستگی می‌توان از کشورمان در برابر هر تهدیدی محافظت خواهد نمود و آینده‌ای روشن‌تر برای نسل‌های آینده ساخت.
در پایان، یاد و خاطره کودکانی را گرامی می‌داریم که در هنگام بازی در رویای کودکانه مظلومانه پرکشیدند و آسمانی شدند، همچنین یاد نیروهای مسلح که با شجاعت در برابر تسلیحات پیشرفته غرب ایستادگی کردند و جان خود را فدای وطن کردند و به شهادت رسیدند.
به یاد این قهرمانان، روزهایی را برای کشورمان آرزو می‌کنیم که عاری از جنگ و ناامنی باشد و آسمان کشورمان دوباره با پرندگان آزاد و شاداب پر شود.
ما به عنوان سرباز همیشگی وطن و شهروند، دفاع از سرزمین خود را وظیفه‌ای الهام‌بخش می‌دانیم و برای آنچه که دوست داریم، همواره آماده ایستادگی و جانفشانی هستیم و لحظه ای درنگ را جایز نمی دانیم. امید داریم که نسل‌های آینده در جایی امن و آرام زندگی کنند و روزهای بهتری در انتظار آن‌ها باشد*