یادداشت از: طیبه شایان
چند روزی است خاک وطنم، میهنم، و در راس آن سرزمین افتخارآمیزم آذربایجان تحت آماج حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی قرار گرفته است.
آذربایجان و تبریزی که در طول تاریخ پرشکوه خود مصیبت ها، حماسه ها و افتخارات زیادی داشته است، امروز بار دیگر زخمی است اما ایستاده!
آذربایجانی ها و ایرانی هایی که روح و قلبشان ریشه در خاک این سرزمین کهن دارد هر موقع خاکشان و جان هموطنانشان به خطر افتاده است یک دست و یکصدا شده و برای حفظ جان و مام وطن دفاع جانانه ای کرده اند.
در روزها و ساعات نخست عده ای از این حملات خوشحال شدند. خوشحالی این عده مرا یاد اوایل جنگ انداخت شاید آن موقع درک صحیحی از جنگ نداشتم ولی با اشتیاق اخبار جنگ را دنبال می کردم. آن موقع وقتی از بزرگتر ها پرسیدم چرا مردم مناطق مانع ورود اولین بعثی به شهرشان نشدند پاسخ های متفاوتی شنیدم که یکی از آن ها که هرگز از ذهنم زوده نمی شود خیانت تعدادی از هموطنان بود. آنان به خیال این که ورود عراقی ها به نفعشان خواهد بود راه را برای خیانت باز کردند و بعدها همین عده شاهد فجایعی شدند که دیگر پشیمانی فایده ای نداشت.
به این عده باید گفت امروز صحبت از وطن است، از خاک وطن، از هموطنان و همشهریانی که سالها کنارشان بودیم و هستیم، صحبت از عزیزانی که فرزندان من و شما هستند.
امروز فرزندی که بالای پدافند نشسته دلنگران خودش نیست، امروز دیگر هیچ کس به فکر خود نیست. از شمال و جنوب کشور گرفته تا غرب و شرق.
امروز من اگر ضد انقلابم نباید ضد وطن باشم، وطن ربطی به جناح ندارد، وطن ربطی به دولت ندارد.
من اگر ضد انقلابم ریشه در این خاک دارم و امروز همین خاک آماج حملات دشمن قرار گرفته است. دشمن خودی نیست، امروز دشمن از آن سوی دنیا آمده تا زیرساخت هایمان را هدف قرار دهد. این زیرساخت ها مال من و توست. تکیه گاه من و توست، امید من و توست و در یک کلام زندگی من و توست.
اگر امروز پالایشگاه و نیروگاهم هدف قرار گیرد فردا من و توییم که نه نفت داریم نه بنزین و نه برق. زخمی که امروز کشورم می خورد سالها باید تا ترمیم شود. داغ مادرانی که فرزندانشان را از دست داده اند تا پایان عمر بر سینه شان سنگینی خواهد کرد.
من اگر ضد انقلابم و مدام از آقازاده ها دم می زنم باید گفت همین آقازاده ها بازهم امروز نیستند، و در خارج از کشور در عیش و نوشند فارغ از این که لحظه ای دلشان بلرزد وقتی صدای جنگنده و بمبی شنیده می شود.
پشت خاکریزهایمان خودمان هستیم و فرزندانی از همین مرز و بوم و جوانانی که هرگز فکر نمی کردیم در چنین روزی پشت به پشت هم برای دفاع برخیزند.
من اگر ضد انقلابم هر شهید فرزندی از این آب و خاک است که سنگش را به سینه می زنیم. خوشحال نباش شاید تیری که از آسمان پرتاب می شود بر سر عزیزانت فرود آید. همان تیری که مایه مسرت توست.
امروز روز همدلی و اتحاد است برای کشور، برای وطن، برای خاک و عزیزانمان.
امروز روزی است که باید نفاق را کنار بگذاریم امروز یک دشمن مشترک داریم و آن هم دشمن آب و خاکمان*