از: بهزاد خیاط شایان

این که ارگانی به وظایف ذاتی و تعریف شده خود عمل کند اصولا نیاز به تمجید ندارد چرا که به وظیفه اش عمل نموده و بابت کارش حقوق گرفته است.

به گزارش خبرنگار تانیش نیوز در همه کشورها ارگانها و نهادها وظایفی دارند که باید به آن عمل کنند و در غیر آن طبق قانون مورد بازخواست قرار گرفته و تنبیه و توبیخ می شوند. هرچند هستند کشورهایی که این قانون در آنها جدی گرفته نمی شود و دستخوش رانت و باندبازی و انواع فساد و رابطه بازی می شود.

در این میان ایران را هم می توان جزو کشورهایی دانست که مدیر کم کار یا حتی بیکار! مورد بازخواست قرار نمی گیرد و مدیری هم که چند درصد به وظایفش عمل کند به چشم می آید و تشویق می شود.

تبریز این شهر آخرین ها، سالهاست که مورد بی مهری دولتیان و حتی همشهریان خود قرار گرفته و به حال خود رها شده است.

هر مسئولی هم آمده وعده و وعید داده و دریغ از یک عملکرد قابل قبول.

آسفالت درب و داغون خیابانها و محلات تبریز چند سالیست که زبانزد شهرهای دیگر هم شده و بیشتر از هر خرابی به چشم می آید.

هر شهرداری آمد قول نهضت آسفالت را داد و «خالاخاطیرین قالماسین!» چند «یاماخی» زد و رفت.

از منظر زشت و بد چاله چوله ها هنگام بارندگی که بگذریم خرابی ماشین ها و افزایش تصادفات هم دیگر داد مردم را بلند کرده بود که «هوشیار» آمد و هوشیارانه عمل به وظایف کرد.

راستش همانطور که ابتدای مطلب گفته شد عمل به وظیفه جای تقدیر و تمجید ندارد اما از بس مردم مدیران نالایق زیادی دیده اند که به وعده هایشان عمل نکرده اند بی اختیار زبان به تحسین باز می شود.

وقتی از خیابان و یا محله تازه آسفالت شده عبور می کنیم بی اختیار شور و شعفی به آدم دست می دهد که یک «فتبارک الله» به «هوشیار» گفته می شود و بعد از آن یک حالت بدبختی و بیچارگی به آدم دست می دهد که «خدایا به چه روزی افتادیم که با عمل به وظیفه ابتدایی، این قدر ذوق زده می شویم.»

خدایا چنان کن سرانجام کار که تو خشنود باشی ما رستگار.